شعری درمحکوم کردن شاهین نجفی (این با ادب تره)

با سلام خدمت دوستان عزیز امروز تصمیم گرفتم به مدد یکی از دوستان وبلاگی رو تشکیل بدم تا اشعاری را که سروده ام رو در آن قرار دهم وبه خاطر به روز بودن افکار حقیر گفتم اول از این شاهین کجکی یه چیزایی گفته باشم

حالا اینو هم بگم که وقت و حالشو نداشتم که از نظر فنی رو شعر کار کنم ترسیدم با حافظ اشتباه بگیرین

بشنو از نی چون حکایت میکند                                    از نفهمی ها شکایت میکند

شعری خواهم آورم در این میان                                    تا بسوزانم زبان واستخوان

ناجوان مردی اهانت کرده است                                    ناسزایی بر امامت کرده است

صحبتی با شخص او دارم کنون                                    تا رسانم جان اورا تا جنون

گفته هایت ناشی از عقل کم است                              نسل نا پاکت ز ابن ملجم است

نان اسلام خورده ای اما چِرا ؟                                      در زمین دشمنان رفتی چَرا

عاقبت خنجر ز پشت چون او زدی                                 همچون سگ بنشستی و اواو زدی

چون یزید مامت هزار جفت دیده است                           با هزار جفت همبستری گردیده است

خوک ومیمون و سگ و کفتار و اسب                             از برای مادرت بس دلچسب

همچو تو اسلام به خود بسیار دید                                آن طرف بسیار به خود عمار دید

البته عذر خواهی منو قبول کنید چون پای مقدسات در میان بود و خونمون به جوش اومده بود یه کم بی ادبی شد

و از خواهران محترم تقاضا دارم شعر بعدی رو نخونن آخه اون یه کم نعنا داغش بیشتره

  شعری درمحکوم کردن شاهین نجفی ( این یکی یه کم بی ادب تره)

سگی گوشه ای واق و واق کرده است                                   به ماتحت خود هوای الاغ کرده است

ای خفته در امیال حیوانی به هوش باش                                  در رد واق و واق خود اینک به گوش باش

چون نطفه ات گمراه شده از سمت حقیقت                              تقصیر نداری تو برو و دین فروش باش

آن آلتی که گفته ای در شعر نابت                                         حقا عجب بر حق بٌده این انتخابت

زیرا شب و روز از بر کار سازی تو                                           ایستاده تا کاری کند با باب ومامت

شاهین ما همچون الاغ در گل به گیر است                              در دست افکار عقاب ما اسیر است

از بهر جاری کردن خون کثیفت                                              صد ها هزار آلت به دنبالت اجیر است

کجایت سوخته که باز شد زبانت؟                                          کدامین نیزه ها رفته به کانت؟

که این گونه چو سگ در واق و واقی                                       به هر آلت نمایی استعانت

واما شاه بیت..

اهل قزوین تشنه اند از بهر کانت                                           از حق بخواه تا که نیابند آن مکانت

زیرا که در لحظه رویارویی تو                                                 آلت دهند در دست و لاپا و دهانت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: